Cine do Brasil

versión en español

Cine do Brasil

Título: Cine do Brasil
Subítulo: Ciclo de cine social
Autoría: Arquitectura Sen Fronteiras
Idioma: Galego
Ano: 2005
Público Obxectivo: Estudantes e profesionais da arquitectura
Licenza: Creative Commons Recoñecemento – Non Comercial

Descarga:

Descripción:

Ciclo de cine social proxectado na Escola Técnica Superior de Arquitectura de A Coruña con Brasil como protagonista.

Brasil está considerada a 9ª potencia mundial, cunha extensión similar á de EEUU, e é o quinto en superficie do mundo. Nunca tivo unha verdadeira reforma agraria. Está presente en tódolos programas políticos, pero sempre queda no caixón paralizada polos intereses dos «facendeiros”.

Todavía hoxe, Brasil padece as secuelas do colonialismo portugués e as anquilosadas oligarquías que aínda ostentan os postos de poder.

Sesión: Terra para Rose (Tetê Moraes, 1987)

Terra para RoseA partir da historia de Rosa, campesiña que participou da ocupación da Fazenda Anoni, no interior de Rio Grando do Sul, e que tivo o primeiro bebé nado naquel campamento de mil cincocentas familias de campesiños sen terra. O filme analiza unha das cuestións medulares da sociedade brasileira: a reforma agraria. (Filmaffinity)

Sesión: O Soño de Rose – 10 anos despois (Tetê Moraes, 1997)

O Soño de RoseSeguindo os pasos dos personaxes da película Terra para Rose, O soño de Rose mostra como viven hoxe algunhas das 1500 familias que participaran da invasión do MST á Fazenda Annoni, no Rio Grande do Sul. Tras anos de loita vivendo acampados en barracas de lona, enfrentándose á polícia e negociando co goberno, conseguen transformar os seus soños en realidade traballando como pequenos agricultores en cooperativas ou asociacións.

Sesión: Cidade de Deus (Fernando Meirelles, Kátia Lund, 2002)

Cidade de DeusBaseada en feitos reais, describe o mundo do crime organizado en Cidade de Deus, un suburbio de Río de Janeiro, desde finais dos sesenta ata principios dos oitenta, época durante a cal o tráfico de drogas e a violencia impuxeron a súa lei nas favelas. A finais dos sesenta, Buscapé, un neno de 11 anos tímido e sensible, observa aos nenos duros do seu barrio, os seus roubos, as súas pelexas, os seus enfrontamentos diarios coa policía. Pero el sabe moi ben o que quere ser si consegue sobrevivir: fotógrafo. Dadinho, un neno da súa idade que se traslada ao barrio, soña con ser o criminal máis perigoso de Río de Janeiro e empeza a súa aprendizaxe facendo recados para os delincuentes locais.(Filmaffinity)

Sesión: Estación Central do Brasil (Walter Salles, 1998)

Estación Central do BrasilNos asfixiantes corredores da Estación Central, en Río de Janeiro, unha antiga mestra gáñase a vida escribindo as cartas que lle dictan os analfabetos. Endurecida pola soidade e pola adversidad, Doura ha ir caendo nunha estoica indiferenza. Con todo, cando unha das suas clientes morre atropelada á saída da estación, decide facerse cargo do seu fillo e levalo a casa do seu pai nunha remota zona do nordeste de Brasil. (Filmaffinity)

Sesión: Carandiru (Héctor Babenco, 2003)

CarandiruRelato ambientado no tristemente famoso cárcere de Carandiru, en Sao Paulo, onde en 1992 a policía reduciu de forma violentísima unha revolta masacrando a máis de cen presos que estaban desarmados. (Filmaffinity)

Obxectivos:

Sensibilizar aos estudantes e arquitectos sobre:

  • A arquitectura xenera oportunidades, é imprescindible para construir e rehabilitar vivendas, centros de saude, escolas. É clave para dispor de auga, urbanizar barrios e dotalos de saneamento. Aporta calidade de vida ó servizo dun mundo máis xusto.
  • A arquitectura facilita ó acceso ós recursos. 1200 millóns de persoas no mundo sen auga potable, máis de 1000 millóns sen vivenda digna e 100 millóns non teñen onde durmir. Se tódalas vivendas cumprisen un mínimo de salubridade evitaríanse 5 millóns de mortos ó ano.
  • A arquitectura é prioritaria para facer efectivos os dereitos humanos máis básicos, (Declaración Universal dos Dereitos Humanos, art.25) para que se cumplan e se respeten a arquitectura ten moito que dicir.

Metodoloxía:

Proxección dunha película ou documental con periodicidad semanal. Debate posterior.

versión en galego

Cine del Brasil

Cine do Brasil

Título: Cine de Brasil
Subítulo: Ciclo de cine social
Autoría: Arquitectura Sen Fronteiras
Idioma: Gallego
Año: 2005
Público Objetivo: Estudiantes y profesionales de la arquitectura
Licencia: Creative Commons Reconocimiento – No Comercial

Descarga:

Descripción:

Ciclo de cine social proyectado en la Escuela Técnica Superior de Arquitectura de A Coruña con Brasil como protagonista.

Brasil está considerada la 9ª potencia mundial, con una extensión similar a la de EEUU, y es el quinto en superficie del mundo. Nunca tuvo una verdadera reforma agraria. Está presente en todos los programas políticos, pero que siempre se queda en el cajón paralizada por los intereses de los «facendeiros».

Todavía hoy, Brasil padece las secuelas del colonialismo portugués y las anquilosadas oligarquías que aún ostentan los puestos de poder.

Sesión: Tierra para Rosa (Tetê Moraes, 1987)

Terra para RoseA partir de la historia de Rosa, campesina que participó de la ocupación de la Fazenda Anoni, en el interior de Rio Grando do Sul, y que tuvo el primer bebé nacido en aquel campamento de mil quinientas familias de campesinos sin tierra. El filme analiza una de las cuestiones medulares de la sociedad brasileña: la reforma agraria.  (Filmaffinity)

Sesión: El sueño de Rosa – 10 años después (Tetê Moraes, 1997)

O Soño de RoseSiguiendo los pasos de los personajes de la película Tierra para Rosa, El sueño de Rosa muestra como viven hoy algunas de las 1500 familias que habían participado de la invasión del MST a la Fazenda Annoni, en el Rio Grande do Sul. Tras años de lucha vivendo acampados en barracas de lona, enfrentándose a la polícia y negociando con el gobierno, consiguen transformar sus sueños en realidad trabajando como pequeños agricultores en cooperativas o asociaciones.

Sesión: Ciudad de Dios (Fernando Meirelles, Kátia Lund, 2002)

Cidade de DeusBasada en hechos reales, describe el mundo del crimen organizado en Cidade de Deus, un suburbio de Río de Janeiro, desde finales de los sesenta hasta principios de los ochenta, época durante la cual el tráfico de drogas y la violencia impusieron su ley en las favelas. A finales de los sesenta, Buscapé, un niño de 11 años tímido y sensible, observa a los niños duros de su barrio, sus robos, sus peleas, sus enfrentamientos diarios con la policía. Pero él sabe muy bien lo que quiere ser si consigue sobrevivir: fotógrafo. Dadinho, un niño de su edad que se traslada al barrio, sueña con ser el criminal más peligroso de Río de Janeiro y empieza su aprendizaje haciendo recados para los delincuentes locales. (Filmaffinity)

Sesión: Estación Central de Brasil (Walter Salles, 1998)

Estación Central do BrasilEn los asfixiantes pasillos de la Estación Central, en Río de Janeiro, una antigua maestra se gana la vida escribiendo las cartas que le dictan los analfabetos. Endurecida por la soledad y por la adversidad, Dora ha ido cayendo en una estoica indiferencia. Sin embargo, cuando una de sus clientes muere atropellada a la salida de la estación, decide hacerse cargo de su hijo y llevarlo a casa de su padre en una remota zona del nordeste de Brasil. (Filmaffinity)

Sesión: Carandiru (Héctor Babenco, 2003)

CarandiruRelato ambientado en la tristemente famosa cárcel de Carandiru, en Sao Paulo, donde en 1992 la policía redujo de forma violentísima una revuelta masacrando a más de cien presos que estaban desarmados. (Filmaffinity)

Objetivos:

Sensibilizar a estudiantes y arquitectos sobre:

  • La arquitectura genera oportunidades, es imprescindible para construir y rehabilitar viviendas, centros de salud, escuelas. Es clave para disponer de agua, urbanizar barrios y dotarlos de saneamiento. Aporta calidad de vida al servicio de un mundo más justo.
  • La arquitectura facilita el acceso a los recursos. 1200 millones de personas en el mundo sin agua potable, más de 1000 millones sin vivienda digna y 100 millones no tienen donde dormir. Si todas las viviendas cumplieran un mínimo de salubridad se evitarían 5 millones de muertos al año.
  • La arquitectura es prioritaria para hacer efectivos los derechos humanos más básicos, (Declaración Universal de los Derechos Humanos, art.25) para que se cumplan y se respeten la arquitectura tiene mucho que decir.

Metodología:

Proyección de una película o documental con periodicidad semanal. Debate posterior.